Oud

Vandaag, op weg naar een werkelijk fenomenaal bed and breakfast onder de rook van Auxerre, passeerden we bij het dorpje Butteaux het duizend kilometer punt. Duizend kilometer onderweg, altijd een erezaak wie daar het eerst z’n wiel over de streep drukt. Bijna onnodig te zeggen dat ik won. Na een lange sprint van vijf, zeshonderd meter was het nauwelijks spannend, die andere twee stonden niet eens op de foto!

Over die andere twee gesproken, op de fiets valt het niet zo op, dan zijn ze nog behoorlijk kras, die Luuk en die Henk. Goede fietsers, geen twijfel mogelijk. Maar zodra ze van die fiets afstappen en hun helm afdoen dan wordt het duidelijk, geen ontkomen meer aan. Het betreft hier twee oude mannen. Oude mannen op de fiets. Of beter, twee bejaarde baasjes. En zoals dat nu eenmaal gaat bij bejaarden, alles gaat iets langzamer, iets trager. Vroeger moest ik een enkele keer iets twee maal uitleggen voordat ze het begrepen, tegenwoordig ben ik blij als ik na drie keer iets van herkenning in hun ogen zie. Afspraken die je bij het ontbijt maakt moet je aan het eind van de ochtend, halverwege de middag en aan ‘t begin van de avond nog ‘ns herhalen, dan heb je een klein kansje dat ze nagekomen worden. En dan dat getut voortdurend. Dat getut en gemuts. Met die zalfjes, die crèmepjes, die pillen. En de hele dag zeggen ze van die verstandige oude-mensen-dingen (“op tijd onder de wol want morgen is het weer vroeg dag”). En elke keer, werkelijk elke keer dat je op je fiets stapt en je schoenen vastklikt klinkt er een soort gebrul achter je. Iemand moet nog even plassen, een foto maken of een appje naar huis sturen. Echt elke keer. Een paar dagen geleden het summum. Ik wilde weg toen de ene oude baas tegen de ander zei: “moest jij niet nog even poepen?” De ander reageerde dankbaar en schuifelde op zijn wielerschoenen zo snel hij maar kon naar het toilet om de suggestie inhoud te geven. Echt waar. (Ik vraag me overigens nog steeds af wat er gebeurd zou zijn als zijn maat hem niet had gewaarschuwd.)

Morgen hebben we een heel kort dagje. Veertig kilometer, twee uurtjes fietsen. (De twee zijn een beetje moe...). Ik overweeg ‘s avonds een bingo avondje voor onze beide oudjes te organiseren, dat wordt vast dolle pret.