33 jaar

Vandaag is het precies 33 jaar geleden. Op deze dag, 24 juni, overleed ze. Ze was 28 jaar oud. Ze was de eerste op deze wereld met wie ik mijn twijfels deelde. Omdat zij ze begreep. Ze was de eerste op deze wereld aan wie ik mijn stommiteiten en blunders bekende. Omdat zij ze niet veroordeelde. Ze was de eerste op deze wereld aan wie ik mijn tekortkomingen toegaf. Omdat zij ze allang gezien had. Ze was mijn eerste vrouw.

Op zaterdag 24 juni 1989 overleed ze in het ziekenhuis van Hoorn. Het ziekenhuis is nadien gefuseerd en van naam veranderd, maar het gebouw waarin ze uiteindelijk aan het eind van de ochtend de strijd op moest geven werd aangeduid als ‘locatie sint Jan’. Vandaag fietste ik, haar echtgenoot en weduwnaar, rond diezelfde tijd een meter of twintig achter Luuk en Henk langs de met een laag muurtje omheinde begraafplaats van een piepklein dorpje. Toen we door het gehuchtje heen waren keek ik nog even achterom naar het plaatsnaambord. L’Hôpital St. Jean. Soms is het moeilijk om in toeval te geloven. 

Zoals altijd als ik een graf zie denk ik aan haar graf. Maar ook aan haar leven, haar prachtige leven waar zij zo van genoot en waarin ze mij zo gelukkig heeft gemaakt. Ik denk aan haar. Nog steeds, ook na 33 jaar, ook als ik fiets.