Geen adres

We zijn weer onderweg en we hadden er prachtig weer bij, de zon scheen maar het was niet snikheet en er stond weinig wind. Voeg daarbij dat de omgeving spectaculair mooi was terwijl we er niet of nauwelijks iets voor hoefden doen, de weg steeg of daalde niet noemenswaardig want we volgden de loop van de rivier De Lot, en je mag welhaast van een ideale fietsdag spreken. Tot we naar ruim honderd kilometer in het dorpje Vers aankwamen. Daar zou de door ons geboekte accommodatie zich bevinden. ‘Door ons’ betekende in dit geval ‘door mij’. Iemand moet het doen en deze maal had ik mij opgeworpen om iets te reserveren. Dat was uitstekend gelukt, slechts één minpuntje, ik had geen adres. Tijd voor een ingelaste vergadering, waarbij we onze respectievelijke devices intensief raadpleegden. Uiteindelijk kwamen Henk en ik er achter dat het hotel zich in het zogenaamde ‘Bois Noir’ (het zwarte bos) zou bevinden. Preciezer werd het niet. Er ontstond enige zorg in onze gelederen, niet dat we veel ervaring hebben met zwarte bossen maar het klinkt als iets groots waar je bovendien gemakkelijk in verdwaalt. Toch herkende Google MAPS op mijn telefoon de term. Minder dan vier kilometer. Dat viel een beetje mee. Bijna tweehonderd hoogtemeters, dat viel zwaar tegen. De verantwoordelijkheid drukte zwaar op mijn schouders. Mijn vrienden informeerden naar de eventuele annuleringsvoorwaarden. Die kwamen erop neer dat annuleren onmogelijk was. En ik had al betaald, dan was dat vast maar gebeurd, zo had ik gedacht.

Zwijgend zetten de twee zich in mijn wiel, ik voelde hun beschuldigende blikken in mijn rug prikken, de verantwoordelijkheid drukte zwaar op min schouders. Het waren de vier langste kilometers van de afgelopen weken. Uiteindelijk fietste Luuk een meter of tien, twintig voor Henk en mij op het moment dat we er volgens mijn telefoon zouden moeten zijn. Gedesillusioneerd boog ik het hoofd, klaar om mijn verlies te nemen. Na vier kilometer klimmen moest ik vaststellen dat we verdwaald waren, ik had gefaald, nooit zouden mijn vrienden mij meer vertrouwen als er gereserveerd moest worden.

Luuk kneep in de remmen, keek opzij en... wenkte ons opgetogen. Naast hem, bijna verborgenin het struweel, een toegangspoort. Daarachter een zwembad, dan een buitenbar waar een vriendelijke waard koud bier verkocht. Een villa met een prachtige kamer voor ons. De meest geriefelijke badkamer ooit. Fantastische bedden. Werkelijk een A locatie. Henk en Luuk complimenteerden mij uitbundig met mijn voortreffelijke keuze. Het leek mij passend om enige bescheidenheid te betrachten.