Weer op weg met z'n drieën

We gaan weer op pad Een paar jaar geleden zaten we met z’n drieën ergens in een tuin. De ‘oude mannen op de fiets’, Henk, Luuk en ik. We maakten plannen, over het fietsen naar Berlijn, naar Praag, naar Wenen. En plotseling viel de naam Istanbul. Helemaal aan de rand van Europa, daar waar Azië begint. Ooit wilden we daar naar toe. “In 2024” zei iemand. We dachten er over na. Luuk verbrak de stilte. “Als we het dan niet doen, doen we het nooit.” Wij, Henk en ik, knikten bevestigend.

Inmiddels is het 2024. Eén van ons haakte af. Zes weken (een ruwe schatting) duurde hem te lang. Een ander kon het in de maanden mei en juni niet combineren met overige verplichtingen. Dat waren er dus al twee. Er resteerde nog één. Ik. In m'n eentje. Ik heb heel lang nagedacht, geaarzeld, gewikt en gewogen. En steeds weer hoorde ik dat zinnetje van Luuk in m’n achterhoofd. “Als we het nu niet doen, doen we het nooit.” En dat zou betekenen dat er nooit iemand van de ‘oude mannen op de fiets’ tot de rand van Europa zou fietsen. Nooit. Bijna onverteerbaar. En dus ga ik het proberen. In m’n eentje. Met een enorme slag om de arm, dat wel. Morgen gaan we op pad. We? Ja, tot Duisburg zijn we nog met z’n drieën. Een dag of twee fietsen. Vanaf daar ga ik alleen verder. Daar nemen we afscheid. Henk en Luuk gaan terug naar Groningen, ik stuur in oostelijke richting. Ik verwacht na nog een dag ergens in de buurt van Bonn te zijn. Misschien weet ik dan al of het überhaupt leuk is, dat fietsen in je eentje. Is dat niet het geval, dan ga ik terug. Maar ik denk eigenlijk dat één dag te weinig is voor dat soort grote conclusies. Het is logischer dat ik doorfiets. Na een week of drie ben ik dan op de helft, in Boedapest. De helft? Ongeveer, maar het was wel de gemakkelijke helft. Opnieuw een evaluatiemoment. Terug of toch verder. Verder door onbekend gebied, door landen waar ik nog nooit eerder ben geweest. Als het dat laatste wordt hoop ik na zes weken de Bosporus te bereiken. En dan is het gelukt. Dan hebben de ‘oude mannen op de fiets’, of tenminste één van hen, de rand van Europa bereikt. Op de fiets!