Karma

Materiaalpech vandaag. Hoewel… materiaalpech… dat is misschien wel een heel groot woord voor een lekke band. En dat overkwam ons dus . Eigenlijk overkwam het Henk. Een lekke band. Uitgerekend Henk. Daar schuilt trouwens iets van karma in. Want Henk heeft een heel bijzondere fiets. Zo’n fiets die geen ketting heeft maar een plastic ‘belt’. En niet zo’n setje tandwielen achter maar een fancy klont in het achterwiel. Een versnellingsnaaf. Allemaal heel bijzonder, maar er is, zo wil het verhaal, goed over nagedacht. Zo’n fiets kan namelijk nauwelijks stuk. Zegt men. Maar een lekke band wil dus wel. En daar zit dus iets van karma in. Een soort kosmische rechtvaardigheid. Stel je een Ferrari voor een verkeerslicht voor. De bestuurder speelt licht met het gaspedaal, de motor gromt, hij oogt bewonderende blikken van omstanders. Dan springt het licht op groen en de Ferrari… blijft staan. Vergeten te tanken. En dan doet zo’n ding het niet, daarin zijn alle auto’s gelijk. En dat geldt dus ook voor lekke fietsbanden. Of het nu om een zesdehands stationsfiets, een oud barrel uit een politiedepot of om de uitermate sophisticated fiets van Henk gaat, zo’n puntige doorn maakt geen onderscheid. Integendeel, die doorn is streng maar rechtvaardig, voor hem zijn alle banden gelijk.

Overigens overtrof Henk zichzelf bij de reparatie. Het geval wilde namelijk dat een poging tot plakken mislukte en dat er dus een nieuwe binnenband om het achterwiel gelegd moest worden. Dat wiel met die fancy naaf. En uitgerekend dat wiel moest eruit. Ik keek ‘ns goed naar al die kabeltjes en het leek mij bijna ondoenlijk. Maar toen bleek ik Henk te hebben onderschat. Hij zich terdege voorbereid. Heel goed zelfs. Hij dook in zijn voorraadje gereedschap en kwam tevoorschijn met… een paar operatiehandschoenen. Echt waar. Van die strakke, beetje griezelige, glibberhandschoenen. Voor een band. Voor een band van een fiets. Ergens op het Tsjechische platteland was iemand een fietsband aan het verwisselen met twee van die dunne rubberachtige handschoentjes aan. Je hoopt toch echt dat er niet net op dat moment een bekende voorbijkomt.

Maar het moet gezegd, de gehandschoende Henk leverde voortreffelijk werk. Een schroef hier, een moer daar, een klepje zo en een palletje zus en voor we het wisten was de fiets die bijna niet stuk kon weer helemaal operationeel. Ondanks de regen, ondanks de lekke band en ondanks het nog een tikje ongewone navigeren hier in Tsjechië, hebben we vandaag tocht een dikke honderd kilometer naar Vrsovice weten af te leggen. Wenen komt dichterbij!