De man van de klepels

Ga met Henk op vakantie en je hebt geen gids meer nodig. Geen boekje, geen YouTube en geen Wikipedia. Henk weet vrijwel alles. Moeiteloos schakelt hij van tijdvak naar tijdvak, laveert tussen verschillende verklaringen en redeneringen door, legt verbanden en associeert helder en navolgbaar zonder een moment gekunsteld te zijn. Mochten er mensen bestaan die een hekel aan het vak geschiedenis hebben, een afkeer van jaartallen of moeilijke namen ofzo, drink één glas met Henk en je bent bekeerd. Ik heb het hem in Rome zien doen bij de Ponte Milvio en in Berlijn bij de Gedächtniskirche. En toen Henk zelf gisteravond voorstelde om hier, in Eisenbach, een rustdag te houden omdat dit een historische plaats was, de plaats waar Martin Luther het nieuwe testament in het Duits had vertaald en daarmee de facto het fundament had gelegd voor de Duitse taal, was ik dan ook in één keer om. Want ik ben fan van Henk. Althans in dit opzicht.

Henk is als de archivaris die een verzoek aanhoort, een fractie van een seconde nadenkt om vervolgens zonder een moment van aarzeling naar de juiste kast te lopen, de goede la te kiezen waar hij met één enkele handbeweging het gevraagde mapje tevoorschijn trekt en dit desgevraagd nog toelicht ook. Misschien ben ik ook wel zo’n bewonderaar omdat het bij mijzelf precies andersom werkt, ik weet bijna nooit iets precies. Integendeel, ik heb talloze klokken horen luiden maar weet vrijwel nooit waar de klepel hangt. En laat dat nu net Henk z’n specialiteit zijn, hij is de man van de klepels.

Van Rocky Balboa (alias the Italian Stallion) kunnen we leren dat de ware kampioen niet de man is de meeste klappen uitdeelt, maar hij die de meeste klappen incasseren kan. En laat Henk nu in onze studententijd Nederlands Studenten bokskampioen zijn geweest… Waarschijnlijk was het één enkele dreun in die tijd die ervoor gezorgd heeft dat alle kennis voor altijd in het juiste vakje terecht kwam. Een andere verklaring kan ik elk geval niet bedenken.

En dus steunde ik zijn voorstel, vandaag hadden we een rustdag. Ik heb de kamer gezien waar Martin Luther met die vertaling begon. Waar die eenheidstaal, zo bepalend voor de latere cultuur en identiteit -met al zijn gevolgen van dien- van dit enorme land is geboren. Even was onze vakantiewereld groter dan weersomstandigheden, zadelpijn of een lege bidon. Dankzij Henk, de man van de klepels.